Ο μύθος του Αγίου Γεωργίου (Θρύλος - Λαϊκή Παράδοση)

To όνομα του Αγίου Γεωργίου είναι στενά συνδεδεμένο με την εξόντωση του δράκου. Για το δράκο αυτό λέγονται πολλά. Αλλοι αναφέρουν πως ήταν ένα θεριό στα μέρη της Ανατολής και είχε φωλιά κοντά στη μοναδική βρύση μιας μεγάλης πόλης κι εμπόδιζε τον κόσμο να πάρει νερό. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς. 

Ο δράκος χρόνια πολλά τρομοκρατούσε την πόλη και την καταδυνάστευε παίρνοντας τρόφιμα αλλά και ανθρώπους, παιδιά, νεαρά κορίτσια. Πολλοί άνδρες της πόλης προσπάθησαν να τον σκοτώσουν αλλά δεν τα κατάφερνε κανείς. Η σπηλιά του ήταν πέρα από μια λίμνη και ο δράκος ζούσε μέσα σε ένα χώρο που έμοιαζε με έλος. Οι δύσοσμες αναθυμιάσεις απλωνόταν έντονες στις γύρω περιοχές. Ενώ η ανάσα του καυτή και βρωμερή δηλητηρίαζε όποιον ερχόταν πολύ κοντά του.Η λύση που ο βασιλιάς της περιοχής πρότεινε στο λαό του όταν απευθύνθηκαν σ'αυτόν για να τους βοηθήσει ήταν να προσφέρουν η κάθε μία οικογένεια με τη σειρά,στο δράκο ένα παιδί, έτσι ώστε αυτόν να είναι πάντα χορτάτος και να μην κινδυνεύει η πόλη απο ανέλεγκτες επιθέσεις του. Αρχισαν λοιπόν κάθε μέρα να θυσιάζουν απο ένα παιδί στον δράκο με βαριά καρδιά αφού όλες οι άλλες προσπάθειες τους είχαν αποτύχει. 

Κάποια μέρα ήρθε η σειρά της κόρης του βασιλιά να πάει για να θυσιαστεί.

Στολισμένη όπως άρμοζε σε μία βασιλοπούλα πήγαινε να συναντήσει το θάνατο,ετοίμασε ο πατέρας της πλοίο βασιλικό για να διασχίσει τη λίμνη που βρισκόταν ανάμεσα στην πολιτεία και την σπηλιά του δράκου και ολόκληρη πομπή τη συνόδευσε στο τελευταίο ταξίδι της. Μόνη λοιπόν διασχίζει τη λίμνη και πάει να συναντήσει το δράκο. Φτάνει κάποια στιγμή που βρίσκεται έξω απο τη σπηλιά και αυτή περιμένει τη μοίρα της καρτερικά. Μόνο που τα πράγματα άλλαξαν την τελευταία στιγμή. Βλέπει ένα νεαρό αξιωματικό να έρχεται καβάλα πάνω στο άλογο να πλησιάζει.Τη ρώτησε τι έκανε εκεί μόνη.Απαντώντας του του εξήγησε ότι περίμενε το δράκο να την καταβροχθίσει σαν αντάλλαγμα για την ηρεμία των υπολοίπων της πόλης.

Ο Αγιος τότε αφού ζήτησε τη βοήθεια του θεού ρίχτηκε στη μάχη με το θεριό και καταφέρνει αδύναμο να το σύρει έξω απο τη σπηλιά του και να το μεταφέρει αιχμάλωτο μέχρι την πλατεία της πόλης Εκεί αφού διακυριτει ότι κατάφερε να αιχμαλωτίσει το δράκο με τη βοήθεια του θεού και ζητά απο όλους τους πολίτες να ασπαστούν την πίστη του σκοτώνει το δράκο και λυτρώνει μια για πάντα τους πολίτες απο την απειλή του αφανισμού. Σαν αντάλλαγμα ο βασιλείας του δίνει την κόρη του για γυναίκα του.

Πηγή: nea-akropoli 

Η αλληγορία του θρύλου του Δρακοντοκτόνου Αγίου Γεωργίου

Ο Άγιος Γεώργιος, πρότυπο των Μαρτύρων και Αγίων της Εκκλησίας που έδωσαν το αίμα τους φόρο τιμής στον Ιησού Χριστό απέναντι σε τυράννους, αυτοκρατορίες, αιρέσεις, ιδεολογίες, θεωρίες, κλπ. Ενώ από την άλλη μέσα σε κάθε άνθρωπο κρύβεται ένας ήρωας ο οποίος, κάποια στιγμή, θα πρέπει να δώσει τη μάχη με την ερπετόμορφη σκιά του, για να γίνει φως και να απελευθερώσει την κόρη- ψυχή του.
Το όνομα «Γεώργιος» είναι πνευματική μεταφορά από την αγροτική μας ζωή και βγαίνει από το ουσιαστικό «γεώργιον», που σημαίνει κτήμα ή χωράφι καλλιεργούμενο (ή καλλιεργήσιμο). Γίνεται όμως και επίθετο: «γεώργιος», για τον άνθρωπο που επιδέχεται την πνευματική καλλιέργεια, ή που τον επέλεξε γ’ αυτό η Μοίρα ή ο Θεός. («Χριστού γεώργιον» ονομάζεται στην Υμνογραφία του, ο άγιος Γεώργιος).

Ο Αϊ-Γιώργης, ως καβαλάρης δρακοντοκτόνος, έχει σχέση με το νερό, το νερό το πόσιμο, της πηγής του πηγαδιού. Και η στέρηση αυτού του νερού τους μήνες του καλοκαιριού, ιδιαίτερα αν δε βρέξει αρκετά το χειμώνα, είναι στην Ελλάδα βάσανο μεγάλο. Ο Αϊ-Γιώργης είναι όπως το λέει και το δημοτικό τραγούδι, ο ήρωας του παραμυθιού που σκοτώνει το θηρίο. Ποιο είναι το θηρίο; Είναι ο δράκοντας της ζέστης, που βγάνει φλόγες απ’ το στόμα του. Αυτός ο δράκοντας κρατάει το νερό της πολιτείας – έτσι λέει το παραμύθι – και δεν το αφήνει να τρέξει, εξόν κι αν του κάνουνε θυσία τη βασιλοπούλα, αν του τη δώσουνε να τη φάει. Ο Αϊ-Γιώργης σκοτώνει το δράκοντα και σώζει τη βασιλοπούλα.

Η βασιλοπούλα σύμβολο της Εκκλησίας, της Νύμφης του Χριστού που δέχεται τα πυρά του Όφεως και των εντεταλμένων οπαδών του.
Ο δράκος, συμβολίζει τον αρχέκακο Όφι, το διάβολο, το κακό και την πονηριά («Και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ό Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν», Αποκάλυψις ΙΒ΄9).

Η πάλη ανάμεσα στον Άγιο και το δράκο συμβολίζει την καθημερινή πάλη απέναντι στο φόβο εσωτερικό ή και εξωτερικό, σα δράκος για να σταματήσει κάθε προσπάθειά μας.
Ο φόβος απέναντι στο δράκο είναι η έλλειψη πίστης και η άγνοια. Αν εξαλειφθούν αυτά κανένας δράκοντας δεν θα έχει υπόσταση.

 

Πηγή:ekklisiaonline